Podstawa wspólnoty: racja stanu, wartości, zasady.
Jedną z podstawowych zasad projektu NHR jest spójność, kompleksowość i horyzontalność rozumowania. To przeciwieństwo dobrze znanej logiki silosowej i analizy jednoczynnikowej, której skutkami jest niezrównoważony rozwój, rozwiązania przeciwskuteczne, brak koordynacji i straty efektywności systemu, jakim jest państwo.
Dlatego, dopóki to będzie możliwe, opracowujemy kolejne elementy Nowego Horyzontu Rozwoju warstwami (poziomami), a nie obszarami. Planujemy sześć poziomów, z których na początek proponujemy trzy.
Poziomy analizy to:
- Racja stanu, czyli określenie najwyższej wartości, jaką muszą się kierować wszystkie polityki.
- Wartości, które wynikają nie tylko z racji stanu, ale i z tradycji oraz kultury narodu i którymi powinny być przepojone wszystkie polityki.
- Zasady, czyli najogólniej sformułowane normy.
- Paradygmaty, czyli cele polityk.
- Obszary, czyli istotne dla NHR dziedziny (wertykalne lub horyzontalne), zdefiniowanie problemów. Obszary zostaną umieszczone w trzech grupach: wspólnota/państwo, zasoby, bezpieczeństwo.
- Wektory, czyli zestawy skonkretyzowanych propozycji.
RACJA STANU
Racją stanu Rzeczypospolitej Polskiej jest przetrwanie i wieloaspektowy rozwój polskiej, podmiotowej wspólnoty kulturowej i politycznej.
WARTOŚCI
1. Duma i patriotyzm.
2. Wspólnotowość, integralność narodu i społeczeństwa. Bycie u siebie i na swoim.
3. Podmiotowość i siła: państwa i obywateli.
4. Solidarność.
5. Trwały rozwój i powszechny w nim udział.
ZASADY
1. Państwo dąży do większej koncentracji i usprawnienia władzy centralnej. Struktura państwa ma być uproszczona, a procesy przyspieszone.
2. Co jest publiczne, ma być pod kontrolą publiczną.
3. Bezpieczeństwo narodowe ma charakter powszechny i wykracza poza sprawy czysto wojskowe.
4. Wszelkie polityki państwa zmierzają do dobra wspólnego, wzmocnienia polskiej wspólnoty we wszelkich jej wymiarach i spójności społecznej.
5. Polskie obywatelstwo daje prawa i nakłada obowiązki, a jego uzyskanie wiąże się z warunkiem asymilacji.
6. Państwo nie przyznaje przywilejów bez zasług.
7. Państwo dba o jakość miejsca do życia, zarówno w sensie generalnym, jak lokalnym.
8. Państwo wspiera demonopolizację, a jeśli monopol jest nieunikniony, nie powinien być prywatny ani kontrolowany z zagranicy.
9. Państwo kieruje się polityką likwidacji luk strategicznych, czyli kluczowych obszarów, na których państwo lub inne polskie podmioty są jednostronnie zależne od czynników zagranicznych.
10. Państwo wspiera rozwój mechanizmów rynkowych i przedsiębiorstw prywatnych, o ile nie zagraża to bezpieczeństwu oraz interesom państwa, obywateli i spójności społecznej, nie skutkuje budową monopoli i dominacji podmiotów zagranicznych.
11. Polityka gospodarcza skupia się na wysokiej wartości dodanej i jakości miejsc pracy, z zastrzeżeniem wyjątków dla sektorów strategicznych.
12. Państwo tworzy warunki dla rozbudowy kapitału krajowego oraz traktuje promocję polskich przedsiębiorstw jako ważny obszar tworzenia wartości dodanej oraz soft power.
