Nowy Horyzont Rozwoju
Poza licznymi atutami, Polska ma słabości, które wprawdzie pozwalały się dotąd rozwijać, ale wolniej i nierównomiernie, a w miarę osiągania kolejnych szczebli rozwoju, konkurencji między państwami i podmiotami quasi- i niepaństwowymi oraz zmian geopolitycznych – stają się barierami.
Można wśród nich wymienić np. niesprawny ustrój polityczny, nieuporządkowaną biurokrację, zagmatwane i niestabilne prawo, czy silnie umocowane w systemie grupy interesu. Równie ważne są słabości miękkie, jak niedostateczne obszary konsensusów, myślenie klasowe, podatność na wpływy czy wciąż nie zaleczone poczucie niskiej wartości. A także demografia.
Istnieje też inna specyficzna słabość: niedostatek szerokiej wizji i horyzontu rozwojowego, które jeśli już istnieją, to mają ograniczony charakter, np. tylko do gospodarki czy infrastruktury. W gruncie rzeczy nie wiemy, dokąd zmierzamy. Mało tego: część z nas nie uważa tego za poważny problem.
Ponieważ żyjemy w czasach wielkich zmian, a model i świata, i państwa polskiego ustalone wraz z upadkiem bloku sowieckiego właśnie się dezaktualizują (czyli przestają odpowiadać na wyzwania), a jednocześnie debata o przyszłości Polski sprowadza się najwyżej do bieżących zagrożeń i/lub sektorowych rozwiązań, postanowiliśmy opracować wstępną wizję przyszłego, pożądanego kształtu polskiej wspólnoty i jej państwa.
Zapraszamy do śledzenia i współpracy przy rozwijaniu projektu Nowy Horyzont Rozwoju.
