Zbyt lekka ręka Rządu, czyli dlaczego tyle płacimy, a tak mało dostajemy?
„Rząd nie dysponuje wystarczającymi środkami” – tę mantrę słyszymy za każdym razem, gdy próbuje się zmusić państwo do działania w takich sferach jak polityka prorodzinna, zdrowie czy infrastruktura. Jedynie w sytuacji zagrożenia przekroczeniem progu zadłużeniowego rząd wykazuje się kreatywnością i potrafi znaleźć środki na utrzymanie wiarygodności kredytowej.
Skoro rząd nie ma środków na realizację kluczowych z perspektywy racji stanu polityk postanowiliśmy mu nie co pomóc i wskazać kilka źródeł, dzięki którym można by podjąć działania. Zanim jednak sięgniemy do i tak już wystarczająco wydrenowanej kieszeni obywatela warto znaleźć kilka pomysłów na ograniczenie wydatków państwa.
Władza słynąca z zamiłowania do zabiegów PR zajęła się ostatnio odświeżeniem marki Policji, poprzez m. in. zmianę jej logo i remonty komisariatów, czego koszty szacuje się na 1 mld zł. Czy Policja nie ma pilniejszych wydatków? Nie wiadomo jak bardzo wpłynie to na nasze bezpieczeństwo i jak bardzo nowy znaczek i kafelki na posterunku odstraszą przestępców od zabronionych czynów, wiadomo jednak, że kwota miliarda złotych to równowartość kosztów rocznych urlopów macierzyńskich.
Kolejne pole do oszczędności znajdziemy w trójmiejskim mateczniku premiera. Siatkarski klub Atom Trefl Sopot, na którego działanie zostało przeznaczone ok 40 mln złotych ze środków Polskiej Grupy Energetycznej i spółki PGE Energia Jądrowa. Może lepiej, żeby spółka istniejąca od 4 lat pieniądze te wydała na faktyczną budowę elektrowni jądrowej, która przy obecnym stanie infrastruktury elektrycznej jest więcej niż konieczna?
To, że administracja jest niesamowicie zadowolona z siebie i ani myśli ograniczać się wiemy od dawna. Niedawno jednak dotarły do nas informację na ile wyceniają swoją pracę ci urzędnicy. Zaczynając od najwyższego szczebla administracji wspomnijmy, że kancelaria prezydenta nagrodziła swoich pracowników kwotą ponad poł miliona złotych. Jeszcze bardziej dumny z pracy swojego zespołu jest premier, który na nagrody przeznaczył milion złotych. Te kwoty to jednak drobne grosze w porównaniu do takich rekordzistów jak na przykład ZUS, który obdarował swoich pracowników kwotą opiewającą na ponad 212 mln złotych. W kategorii indywidualnej palmę pierwszeństwa dzierżą szefowie spółki PL2012 z kwotą 1 300 tys. na głowę. Gdyby środki te związać z wynikami, to może niekoniecznie zobaczylibyśmy ciężko pracujących urzędników, ale z pewnością budżet nie musiałby się liczyć z 35 miliardową dziurą.
Polskiemu budżetowi zdecydowanie dobrze zrobiłoby, gdyby urzędnicy zastanowili się dwa razy nad celowością podejmowanego wydatku i nad potencjalnymi korzyściami dla społeczeństwa. Bo trudno znaleźć racjonalne wyjaśnienie zagadki, dlaczego polski podatnik musiał dotować koncert Madonny na Stadionie Narodowym kwotą 6,2 mln zł. Pomijając fakt, że nie każdy podatnik musi być fanem amerykańskiej piosenkarki, dziwić musi sytuacja, kiedy bilety na koncert kosztują średnio 200 zł, hala mieści 60 tys. miejsc, a jeszcze potrzebne jest dofinansowanie.
Historii jak te powyższe jest całe mnóstwo, a media dostarczają codziennie kolejnych przykładów na nieodpowiedzialność finansową władzy jak na przykład program wymiany recept za 60 mln zł, Luksusowe samochody dla urzędników ZUS za pół miliona, lotnicze wycieczki marszałka Borusewicza za 320 tys. czy 1,3 mln na badania Ministerstwa Sportu na temat spędzania wolnego czasu i turystyki.
Nie chodzi nam o epatowanie liczbami, znęcanie się nad rządem i populistyczne oburzanie się na wydatki władzy. Postulujemy jednak, by każdy urzędnik i obywatel przy każdej wydanej złotówce z publicznych pieniędzy zadał sobie kilka pytań. Czy ten wydatek jest konieczny? Czy służy dobru wspólnemu? Czy wydawanie tych pieniędzy służy strategicznym celom państwa? Jeśli odpowiedź na któreś z tych pytań brzmi „nie”, to o wiele lepiej by było, gdyby te pieniądze zostały w kieszeni podatnika.
